13 jaar geleden overleed mijn vader, vorig jaar mijn moeder. Nu zijn mijn ouders op. De laatste ouder is gestorven. De eerste is ingrijpend, omdat het de eerste is. De tweede is ingrijpend omdat er dan geen meer zijn. Rouw en verlies wat iedereen een keertje overkomt.
In mijn hoofd heb ik voldoende kennis om om te gaan met verlieservaringen, maar door het aan de lijve te ervaren wordt het hart & ziel kennis. Ik vind het best ingrijpend. Je weg zoeken in het rouw-landschap.
Hervinden van betekenis
Hervinden van betekenis’’ is een zin die alweer een half jaar met me meereist. Het was het thema van de alumni-dag van de opleiding Pastorale Hulpverlening. Op deze dag stonden we stil bij het afscheid van Henriette van Nes omdat ze met pensioen is gegaan. Iedereen van dit Platform heeft les van haar gehad. Ze heeft haar ziel en zaligheid gegeven aan het Evangelisch College en daar is nu een einde aan gekomen. Ik denk dat een pensioen een voorbeeld kan zijn waarbij je betekenis moet hervinden. Je hebt je opnieuw te verhouden tot het leven en dat vraagt tijd.
Ik herken het bij mezelf in het afgelopen jaar. Ik ben door het overlijden van mijn moeder ouderloos geworden en ik heb aan de lijve ervaren hoe dit bij mij iets doet met betrekking tot hoe ik ten opzichte van mijn leven sta. Ik merk dat ik me opnieuw er toe moet verhouden. De elementen van mijn leven hebben zich weer te herschikken. Ik heb de neiging om mijn werkzaamheden en bezigheden opnieuw tegen het licht te houden. Ik heb de neiging om dingen van mijn moeder opeens wel te gaan doen, terwijl ik het nooit deed. Ik heb me opnieuw te verhouden tot het gegeven dat we geen kinderen hebben. Alles wat normaal was en zijn plek in mijn leven had, is door elkaar geschud. Het is opeens niet vanzelfsprekend meer: hervinden van betekenis.
De discipelen
Ik herken het bij de discipelen toen Jezus overleed. Ze waren de weg kwijt, wisten niet meer wat ze moesten doen en waarvoor ze bezig waren. Ze gingen (uit ellende) maar vissen (Joh. 21:3) en zelfs dat lukt niet, want ze vingen niets, totdat Jezus hen weer perspectief biedt. Jezus’ eerste en belangrijkste vraag aan Petrus is: “Heb je mij lief?” Leef je in verbondenheid met Mij? Wil je je leven delen met Mij? Wil je investeren in Mij? En daarna krijgt Petrus een nieuwe opdracht: Weidt mijn schapen (Joh. 21:15-18)
Ik herken het bij Elia die na zijn overwinning op de Karmel het toch allemaal zo precies niet meer wist. Hij zit onder een bremstruik en God stuurt allereerst een engel om voor hem te zorgen en daarna laat Hij zien dat Hij God is door te verschijnen in een zachte bries (1 Kon 19:5-12). En daarna krijgt hij ook een nieuwe opdracht, het zalven van een nieuwe generatie leiders (vers 15,16).
Hervinden van betekenis vraagt tijd. Het is een periode waarin je even niet zoveel kunt geven. De discipelen en Elia hadden niet veel meer te bieden en ik herken dit ook bij mezelf. Het is rouwen, zoeken, worstelen, herijken. En langzaamaan komt er weer uitzicht. Bij de discipelen bleek Jezus toch aanwezig te zijn. Hetzelfde bij Elia…God ging verder met hen. Zo ook met mij, en met jou, wanneer je deze perioden herkent in je leven.
Christus geeft je leven betekenis, dat is de basis. Je mag leven in relatie met Hem. Heb je Hem lief? En in die inbedding mag je opnieuw zoeken
en ontdekken. Deze periode is vaak een eenzame tijd, maar het is ook een heel-zame tijd. Het maakt je klaar voor een nieuwe/vernieuwde opdracht in je leven.
De mensen van dit Platform zijn beschikbaar om langzij te zijn in deze periode van hervinden van betekenis.
Geschreven door: Hermineke Vonk, www.hermineke.nl