Het einde van 2024 is aangebroken. Ik zit in de auto op weg naar mijn broer en luister naar Radio 1. Het programma wordt afgewisseld met een muzieknummer van Froukje:
Happy new year
de wereld staat in de fik
En ik zou het willen blussen
Maar het vuur is groter dan ik
De tijd (tijd) tikt maar door (door door)
De presentator geeft aan dat Froukje het lied geschreven heeft om meer aandacht te vragen voor de klimaatcrisis. Dat spreekt me wel aan. Wie maakt zich nou geen zorgen om het klimaat?
Samen met mijn nichtje bezoek ik mijn broer. Met z’n drieën gaan we een strandwandeling maken. Altijd leuk en genietend langs de zee lopen. Bijkletsen met m’n nichtje, die ook in het onderwijs en de hulpverlening zit. En mijn broer, haar oom, geniet ervan om mee te gaan.
Een ‘gewoon’ gesprek met hem is niet mogelijk omdat hij doof geboren, geestelijk gehandicapt en autistisch is. We ‘praten’ met gebaren met hem.
Onze ouders kozen voor christelijk onderwijs voor hem op Effatha in Voorburg. Vandaar dat ons gezin vanuit Groningen in Voorburg terechtkwam.
Martin woont na het overlijden van onze ouders in een gezinsvervangend tehuis van Philadelphia. Hij heeft daar zijn eigen appartement en woont daar samen met anderen die extra hulp nodig hebben. De begeleiders bieden intensieve zorg aan de bewoners en er is van alles te doen.
Toen hij op zestienjarige leeftijd uitgeleerd was op dovenschool Effatha, heeft hij daarna vijftig jaar gewerkt op de Sociale Werkplaats. Eerst in Rijswijk, daarna in Zoetermeer. Wat waren ze blij met Martin.
Hij was en is een harde werker, die zich niet laat afleiden door geleuter op de werkvloer. Er is enorm veel werk door zijn handen gegaan. Van technische apparaten tot en met plantjes, kerstpakketten inpakken en noem maar op. Vijf dagen per week, iedere dag met het busje naar zijn werk en dat vijftig jaar lang. Begrijpelijk dat we als familie heel trots zijn op onze broer, zwager en oom Martin.
Onze indruk is dat hij meestal blij en tevreden is en geniet van zijn leven. Tekenen en knutselen is zijn lust en leven. En bij Phila Doe, de dagopvang van Philadelphia, kan hij zich nu na zijn pensioen uitleven met creatieve workshops en opdrachten die hij daar krijgt.
Bij binnenkomst laat hij mij meteen een mooi fotoboekje zien van zijn vakantie met ‘Dit Koningskind’ in Duitsland. Zo te zien heeft daar weer volop genoten van leuke activiteiten en de mooie natuur. Op de laatste bladzijde van het boekje staat een gedicht. Aan de hand van het boekje kan hij iedereen laten zien waar hij is geweest. Eens per jaar gaat hij met een broer of zus terug naar Groningen, waar zijn roots liggen. We bezoeken daar nichten en neven. Vanwege zijn roots is Groningen een bron van vreugde voor hem om te bezoeken.
Dat er aardbevingen hebben plaatsgevonden is aan hem helemaal voorbijgegaan. Hij is blij met iedere dag die er is. Hij leeft in het hier en nu. Wat dat betreft kunnen we veel van hem leren.
Ik lees in de krant over een mooi initiatief. Eén van de vele initiatieven voor goed rentmeesterschap. Jonge mensen met een goede baan maken zich druk om het klimaat. Zo’n 30 ambitieuze millennials met verschillende religieuze achtergronden volgen het programma ‘young leaders in ecology’. Samen zoeken ze naar antwoorden op de levensvragen die het met zich meebrengt.
Ik beluister het liedje verder:
En we zijn met steeds meer en we willen steeds meer
Wie het kleine niet eert is het grote niet weert
Dat leerden we ook van onze ouders: ‘Wie het kleine niet eert …’. En deze wijze les hebben wij onze kinderen ook zo goed mogelijk doorgegeven. De stem van Froukje gaat verder:
Wie niet weet wie niet deert
Ik drink nog een drankje proost op het leven
De klok slaat twaalf uur zijn
M’n zonden vergeven dan
We zullen beven de aarde zal bloeden
En wie niet betaalt
moet z’n schulden vergoeden
Bijna oud en nieuw inderdaad. Zonder dat we weten wat er gaat komen, proosten we op het leven. We mogen leven vanuit hoop en vergeving. Binnenkort is het kerst en mogen we gedenken dat de Verlosser kwam. Gestuurd door zijn Vader om voor ons die verlossing te bewerkstelligen. Wat een offer, wat een pijn stond het kind Jezus te wachten.
Froukje laat in haar liedje de wanhoop zien. Maar ook haar verlangen en dat we als mensen niet mogen wegkijken.
Maar ik wil een toekomst ik wil een kind
Ik wil een carrière een tuin een gezin
Ik wil kunnen proeven van echt schone lucht
Maar de rijken die vluchten die boeken een vlucht en
Het kan anders ik weet dat het kan
Met geloof en een wil en een wet en een plan
Ik wil een toekomst en jij wil het ook
Of je blijft blind want waar vuur is is rook
Want ik wil een toekomst ik wil een verhaal
En niet voor mezelf maar voor ons allemaal
Ik wil zien in vijftig tinten groen
Ik wil graag denken en durven en doen
Het liedje eindigt met de woorden dat ze hoopt dat we het redden:
Met horten en stoten Maar het is k.…
want we gaan allemaal dood en we sluiten onze ogen ervoor
Rake woorden vind ik, en een oproep aan Den Haag om te praten met elkaar en het geld goed te gebruiken!
Ik blader door het fotoboekje van mijn broer en m’n oog valt op het gedicht. Het bemoedigt me en graag wil ik het doorgeven aan jou.
Ik heb twee dozen in mijn handen 
die God mij toevertrouwde.
Hij zei: ‘doe al je zorgen in de zwarte
en al je vreugde in de gouden.’
Ik deed wat Hij zei: ik stopte mijn vreugde in de ene
en mijn zorgen in de andere doos.
Maar hoewel de gouden met de dag zwaarder werd
leek er met de zwarte wel iets loos.
Hij werd maar niet zwaarder
en toen ik hem nader bekeek
zag ik onder in de doos drie gaten waarlangs
mijn zorgen verdwenen, zo bleek.
Ik toonde de gaten aan God en vroeg:
‘Waar zouden toch mijn zorgen zijn?’
Hij lachte vriendelijk en zei:
‘Mijn kind, die zijn bij mij.’
Ik vroeg: Waarom gaf u me die dozen Heer?
Waarom de gouden en de zwarte met de gaten?
‘De gouden, mijn kind’ is om je zegeningen te bewaren.
‘De zwarte is bedoeld om los te laten.’
Veel gouden momenten voor 2025 wens ik jou toe!
Happy New Year de wereld staat in de fik
En ik zou het willen blussen
Maar Goddank
Hij is groter dan ik
Deze blog is geschreven door Joke Kortenoeven, van Coachings- en Counselingspraktijk Adieu